Skip to content
28 februari 2022

Interculturaliteit als bloeiende tuin

Jarenlang was ik iemand die de natuur waardeerde, maar van een zekere afstand. Mijn kijk veranderde toen ik de Schepper beter en vaker ontmoette.

Door Michele Atsma – da Silva

Toen legde de HERE God een tuin aan, aan de oostkant van Eden; en daar plaatste Hij de man die Hij had gevormd (Gen. 2:8). 

Jarenlang was ik iemand die de natuur waardeerde, maar van een zekere afstand. Mijn kijk veranderde toen ik de Schepper beter en vaker ontmoette. De pijn en frustraties waren zo groot dat ze me verhinderden de schoonheid om me heen te zien. Deze momenten met de Schepper waren fundamenteel in het proces waarin ik besloot wat ik moest doen met de pijn en frustraties in mijn hart. Zou ik toestaan dat situaties mijn wereldbeeld bepalen of zou ik me door de waarheid laten bevrijden? Gedurende deze tijd werden mijn ogen geopend voor iets veel groters en mooiers. 

Hij was en Hij is genoeg, en de enige die mijn wereld kon aanraken en mijn wereldbeeld kon vergroten. En ik ontdekte dat hoewel Hij genoeg is, uit liefde en wetende uit welk vermogen we zijn geschapen, Hij ervoor koos ons te gebruiken om elkaars wereld te vergroten en te bereiken. Ik ontdekte dat net zoals een tuin wordt gekoesterd, een mooie en bloemrijke tuin een investering van tijd vereist, dat dit zo ook voor ons geldt. 

Net zoals een tuin, met zoveel verschillende soorten, kleuren, texturen, vormen, een schoonheid uitstraalt die onze blik trekt, zo zijn wij dat ook, en kunnen we de aandacht van onze Vader trekken. 

Interculturaliteit is te vergelijken met een tuin vol bloemen. Hoe eentonig en saai zou het zijn als alle bloemen dezelfde kleur hadden. 

Interculturaliteit is iets fascinerends en het daagt onze zintuigen en denkwijze uit. Maar het kan ons nog dichter bij God brengen. 

Het is interessant om te bedenken dat in het begin van alles, het landschap dat God ons presenteert een tuin is. En later bij de opstanding van Christus, ziet Maria Magdalena Jezus, maar ze herkent Hem niet en denkt dat Hij een tuinman is. En dat was Hij. Hij was de tweede tuinman. De eerste tuinman, Adam, verloor de zegen van het verzorgen van het paradijs. Maar het behaagde de Heer om Zijn zoon Jezus te sturen, de tweede tuinman die de tuin herstelt en eeuwig leven geeft. 

Alleen in Hem zullen we kunnen begrijpen dat we, hoewel zo verschillend, zo divers, tot dezelfde familie en dezelfde Vader behoren. 

Laat Jezus jouw wereldbeeld vergroten tot een diverse en bloeiende tuin.